Sepsis is een veelvoorkomende ziekte die vaak ontstaat na een onschuldige infectie. Snelle opsporing kan voorkomen dat patiënten ernstig beperkt raken of overlijden.
Karin Kaasjager is internist acute geneeskunde en bestuurslid van Stichting SepsisNet. Suze Korver is ervaringsdeskundige en deelt via SepsisNet haar verhaal:
Wat is Sepsis?
Karin: “Het is een ernstige ontstekingsreactie van het lichaam op een bacterie, virus of schimmel. Met als gevolg dat organen zoals nieren, hersenen of darmen uiteindelijk kunnen uitvallen. Zo’n 13 duizend mensen krijgen jaarlijks in Nederland Sepsis en 4500 mensen overlijden eraan. Dat is vergelijkbaar met borstkanker. Daarnaast hebben veel mensen die Sepsis overleven jaren later nog last van na-verschijnselen.”
Wat zijn de symptomen?
Karin: “Symptomen kunnen op griep lijken maar dan met alarmsignalen zoals spierpijn, je erg ziek voelen, koorts, koude rillingen, snelle ademhaling en hartslag, verward en duizelig zijn. Ga af op dat niet-pluisgevoel en neem contact op met je arts.”
Suze, hoe ben jij tot de diagnose gekomen?
Suze: “Ik was op een feestje en ik voelde me plotseling grieperig en heel rillerig, dus ik ging naar huis. De volgende ochtend sprak ik wartaal en dat baarde mijn man zorgen. Dus heeft hij de huisarts gebeld. Binnen een paar uur lag ik op de intensive care met antibiotica en maatregelen tegen de shock.
Later bleek dat ik een pneumococcenbacterie had, die kan toeslaan bij verminderde weerstand. Mijn lijf sloeg op hol en ik kreeg Sepsis. Ik ben 2,5 maand in kunstmatige slaap gehouden. Toen ik wakker werd waren mijn beide benen en handen geamputeerd. In die kritieke uren ging al het bloed naar mijn vitale organen waardoor ze waren afgestorven.”
Waarom is vroege diagnose zo belangrijk?
Karin: “Dan kun je ingrijpen op de verdere achteruitgang van organen. Want dat bepaalt de prognose van de patiënt.”
Suze: “Bij Sepsis moet je het binnen een uur weten. Als de artsen snel wisten wat ik had, had ik er nu niet zo bijgezeten. Ik heb lange tijd moeten revalideren en leren werken met protheses. Het drong pas laat tot me door dat ik nooit meer zou kunnen lopen of iets zou kunnen vastpakken.”
Hoe wordt de behandeling bepaald bij Sepsis?
Karin: “Het is belangrijk dat artsen vroegtijdig bedenken ‘hé, zou dit Sepsis kunnen zijn?’ Dus de acute zorgketen van huisarts, SEH tot (IC-)afdelingen moet zich bewust zijn van die mogelijkheid. In het laboratorium ontdekt men het liefst zo snel mogelijk aanwijzingen dat er sprake is van een infectie en welke dan. Daarom is het belangrijk om op tijd een diagnose te stellen zodat patiënten vervolgens gerichte therapie kunnen toegediend krijgen zoals antibiotica, zuurstof en vocht via een infuus. Soms is een operatie nodig. De behandeling is echt een teamprestatie. Iedereen moet zo snel mogelijk handelen.”
Is er nog veel onwetendheid over Sepsis?
Karin: “Artsen, patiënten en hun familieleden herkennen het te vaak niet. Ook de term Sepsis is onbekend en wordt vaak ten onrechte verward met bloedvergiftiging. Daarom moeten we gewoon de term Sepsis gebruiken. Met hulp van het ministerie van VWS is het opstellen van een nationaal actieplan om Sepsis bekender te maken en beter op te sporen noodzakelijk. Ook is er meer onderzoek nodig.
Suze: “Het is een wonder dat ik dit overleefd hebt. Daarom geef ik nu lezingen over Sepsis, ook op het ministerie heb ik mijn verhaal gedaan. Sepsis moet uit de onwetendheid komen. Bewustwording kan levens redden.”
Meer informatie
Stichting SepsisNet Nederland wil de overlevingskansen van patiënten met sepsis vergroten en de kwaliteit van leven van patiënten en naasten na sepsis verbeteren. Om dit doel te behalen, wil SepsisNet zorgen dat sepsis sneller herkend wordt, beter behandeld wordt en bevorderen we multidisciplinaire (na)zorg in de zorgketen.
Dit doet SepsisNet door de informatievoorziening te verbeteren en te zorgen dat patiënten, naasten en zorgprofessionals beter informatie uitwisselen. Daarnaast bundelen we onderzoeksactiviteiten en kwaliteitsinitiatieven en bevorderen we de bekendheid van sepsis.