Carline Kruijenaar (30) kreeg eind 2018 de diagnose baarmoederhalskanker. “Het blijkt te zijn veroorzaakt door een HPV-variant. Was er op mijn twaalfde een vaccinatie beschikbaar geweest, dan had ik mogelijk geen kanker gekregen.”
Hoe ontdekte je dat je baarmoederhalskanker had?
“Ik had wat bloedverlies tijdens het vrijen. Toen dat een of twee dagen later nog een keer gebeurde, heb ik mijn huisarts gebeld.”
Wat gebeurde er vervolgens?
“Hij dacht eerst aan een soa en deed een test. Ook maakte hij een uitstrijkje. De uitslag van de soa-test was negatief. Op de uitslag van het uitstrijkje moest ik langer wachten. Uiteindelijk vertelde de huisarts me dat er foute cellen waren gevonden. Ik moest naar het ziekenhuis voor nader onderzoek.”
Met de screening was de kanker waarschijnlijk veel eerder ontdekt
Kreeg je daar meer informatie?
“In het ziekenhuis vertelden ze dat het ging om PAP 5. Dat is de slechtste score die je kunt hebben. Dat betekent dat er zeer afwijkende cellen zijn gevonden. Op korte termijn zijn onderzoek en behandeling nodig.
Helaas kon het uitstrijkje alleen maar vaststellen dat er foute cellen waren gevonden. Om te weten waar die cellen zich bevonden, moest er een PET-scan worden uitgevoerd. Uit dat onderzoek bleek dat het inderdaad ging om baarmoederhalskanker. Het zat in de baarmoedermond.”
Welke behandelmogelijkheden waren er?
“Ik had geluk, er waren geen uitzaaiingen. De tumor kon operatief worden verwijderd en nabehandelingen waren niet nodig. De artsen vroegen wat ik wilde. Ze konden een operatie uitvoeren waarbij de baarmoeder gespaard bleef.
Al ik de inenting had kunnen hebben, had ik mogelijk zelfs nooit kanker gekregen
Dat zou wel betekenen dat de kanker mogelijk kon terugkeren. Wij hadden al een zoontje en ik wilde geen enkel risico lopen. Vandaar dat ik heb gekozen voor het verwijderen van de baarmoedermond, de baarmoeder, mijn eileiders en 25 lymfeklieren.”
Heb je daarna je leven weer kunnen oppakken?
“Het was moeilijk om afscheid te nemen van het idee nog een tweede kind te kunnen krijgen. Tegelijkertijd wist ik dat ik voor mezelf en voor mijn gezin moest kiezen. Wat nou als mijn zoontje zonder zijn moeder op zou moeten groeien?
Inmiddels gaat het nu heel erg goed met me. Ik ben gezond en voel me fit. Het enige lichamelijke probleem dat ik heb, is dat mijn blaas niet aangeeft dat ik moet plassen. Ik moet een paar keer per dag echt bewust gaan plassen. Daar valt, vind ik, goed mee te leven.”
Hebben jouw ervaringen nog invloed op familie en vrienden?
“Absoluut! Toen het vaccinatieprogramma in 2009 startte, was ik te oud om deel te nemen. Met mijn 28 jaar was ik in 2018 echter te jong voor de periodieke screening. Met de screening, een uitstrijkje dat je tegenwoordig zelfs thuis kunt doen, was de kanker waarschijnlijk veel eerder ontdekt. Als ik de inenting had kunnen krijgen, had ik mogelijk zelfs nooit kanker gekregen.
Vaccinatie kan je leven of het leven van je dochter redden, dat is toch fantastisch!
Het ging bij mij namelijk om een van de twee gevaarlijkste HPV-varianten. Daartegen kun je je laten vaccineren. Vaccinatie kan je leven of het leven van je dochter redden. Dat is toch fantastisch! Mijn nichtje is 16 jaar oud. Haar vader wilde haar laten inenten. Haar moeder was bang dat ze zich door de inenting misschien even niet lekker zou voelen. Zelfs al zou dat zo zijn, dan weegt dat niet op tegen het hebben van kanker. Dat heb ik ook gezegd en gelukkig hebben zij uiteindelijk toch gekozen voor de vaccinatie.”