Inge, 37 jaar en zzp’er, slaapt al jaren slecht. Pas na een jarenlange zoektocht werd duidelijk dat ze een chronisch slaapprobleem heeft. Maar er is geen behandeling of oplossing voor deze aandoening. Met bloggen over haar slaapstoornis voor de Hersenstichting vraagt ze aandacht voor dit probleem.
Inge Bevers
Foto: Ilco Kemmere
‘Je voelt je uitgeput. De rek gaat eruit,’ zo vat Inge haar slaapproblemen samen. Alle tips om goed te slapen heeft ze toegepast, maar het zijn tips die werken voor anderen. Inge’s slaapproblemen worden er niet door opgelost. Ze slaapt laat in, slaapt niet door en maakt vaak te weinig uren. Haar slaapritme is verschoven, wat ze vooral merkt met vroeg opstaan. ‘De wereld is ingericht naar ochtendmensen, maar mijn ritme past daar niet in. Om 7.00 uur beginnen heeft direct invloed op mijn leven. Ik krijg onvoldoende rust als ik altijd vroeg opsta, want ondanks mijn medicatie slaap ik moeilijk in, en moeilijk door. En daardoor kan ik de avond ervoor niets afspreken. Dan kan ik namelijk pas te laat mijn medicatie nemen en kom ik niet voldoende tot rust. Slapen wordt nog moeilijker. De volgende dag ben ik ontzettend beroerd.’
Verschillende artsen zeiden dat ze wel zou slapen ‘als ze maar voldoende moe was,’ totdat een neuroloog ten slotte een chronisch slaapprobleem diagnosticeerde. Nu probeert Inge haar leven zo goed en zo kwaad als het kan in te richten. Ze drinkt ’s avonds geen cafeïne meer, kijkt dan niet meer op haar smartphone en ze loopt hard. Daar slaapt ze niet beter van, maar ze krijgt daardoor wel energie om het slaaptekort te kunnen opvangen. Ook slikt ze, onder begeleiding van een arts, een hoge dosis melatonine om in te slapen. Daarnaast past ze meditatie toe voor rust in haar hoofd. ‘Mediteren helpt me niet om goed te slapen, maar wel om uit mijn gedachten te komen.’
Maatschappelijk gezien is er volgens Inge weinig begrip en geen ondersteuning. Inge: ‘Soms denk ik weleens: hoe kom ik de komende dertig jaar nog op deze manier door? Een veertigurige werkweek zit er door mijn chronisch slaaptekort niet in, dan zou ik kopje onder gaan. Bizar eigenlijk; er is wel medicatie voor bijvoorbeeld hartfalen, maar dit wordt niet vergoed als je een slaapstoornis hebt. Slaap is een levensbehoefte. Ik hoop dat een chronisch slaapprobleem, mede door mijn blogs, de maatschappelijke ondersteuning krijgt die het verdient.’
Bron: www.hersenstichting.nl.