Op een dag komt je kind thuis en vertelt je dat hij door de FBI in de gaten gehouden wordt. Hij weet zeker dat er afluisterapparatuur in zijn kamer zit. Tegen de tijd dat tot je doordringt dat hij het echt meent en doodsbang is volgt er een zoektocht. Wat kan het zijn? Bij wie klop ik aan voor hulp?
Je zoektocht begint meestal op Internet. De zoektocht in zorgland is ingewikkelder. De eerste met wie je contact kunt zoeken is de huisarts of de POH van de praktijk. Deze zal al snel verwijzen naar de GGZ. Helaas zijn de wachtlijsten in die sector groot. Als naaste staat je wereld op zijn kop, zeker als je eenmaal weet wat er werkelijk aan de hand is! Hoe help je iemand? Hoe hou je jezelf staande?
Mensen die lijden aan psychoses zijn vaak angstig en eenzaam. Ze vertrouwen niemand en hebben weinig sociale contacten. Ook, of juist naasten worden niet vertrouwd en dus zwaar getroffen door deze aandoening. Het hoofd van iemand die psychotisch is zit vaak zo vol dat een gesprek niet lukt. Een vraag beantwoorden kost veel energie en een opleiding of werk zijn vaak lange tijd taboe. Er kan ook ziekte-inzicht ontbreken. “Met mij is er niets aan de hand is!” Hoe kun je iemand die denkt dat hij/zij niet ziek is naar een arts krijgen? Dat is vaak een heel lastige taak zeker als je verbinding wilt houden met je naaste. Als er sprake is van een crisis, als iemand een gevaar voor zichzelf of zijn omgeving is, kan een gedwongen opname het tij (mogelijk) keren.
Toch zijn er ook veel mensen die leren omgaan met hun kwetsbaarheid. Ze leren om de signalen bij zichzelf te herkennen en kunnen de spanning en stress waardoor ze mogelijk weer een terugval krijgen vermijden. Al of niet ondersteund met medicatie kunnen zij een goed bestaan opbouwen.
Naasten van iemand met een psychotische aandoening zijn vaak zwaar belast. Het is een onvoorspelbare aandoening. Veel mensen vinden informatie en steun vinden bij de Vereniging Ypsilon, voor naasten van mensen met een psychotische kwetsbaarheid.