Home » Diabetes » “Het voelt alsof ik er niet alleen voor sta”
Diabetes

“Het voelt alsof ik er niet alleen voor sta”

Diabetes is een ingrijpende ziekte, toch valt er goed mee te leven. Regelmatig contact met de diabetesverpleegkundige helpt daarbij, vertellen patiënt Eline ten Have (17) en haar verpleegkundige van het Deventer Ziekenhuis Marieke Koornneef (39).

Wat doet een diabetesverpleegkundige precies?

Eline: “Als diabetespatiënt moet je óveral bij nadenken: sporten, eten, werken, school, slapen… Toen ik acht jaar geleden voor het eerst in het ziekenhuis kwam moest ik alles nog leren over m’n waardes en hoe je insuline moet spuiten. Ik was hartstikke jong, moest ineens koolhydraten leren tellen en ik had naaldenangst. Daar heb je veel begeleiding bij nodig. Eerst heb je daarom wekelijks een afspraak, en daarna elke drie maanden. Tussendoor bellen en mailen we als dat nodig is.”

Marieke: “Diabetes is behoorlijk ingrijpend, en toch is ons doel om het leven zo normaal mogelijk door te laten gaan. We begeleiden de patiënt bij de medische kant maar ook bij het accepteren van de ziekte. We helpen om je zo goed mogelijk met diabetes te leren leven.”

Welke klachten bespreken jullie, en hoe los je die op?

“Dat kan echt van alles zijn”, vertelt Marieke. “Vermoeidheid, je niet lekker voelen bij hoge of lage waardes, problemen met meten of insuline geven, het even niet meer zien zitten. Maar ook praktische problemen: hoe ga je om met je omgeving, met werk, feestjes of reizen? De patiënt kan ons altijd bellen. Ik geef ze dan handvatten om het in een volgende, soortgelijke, situatie het zelf te kunnen doen.”

Eline: “Ik kan altijd contact opnemen. Zelfs ’s avonds laat kan ik gewoon mijn waardes appen.  Marieke en de artsen kennen mij goed en ze komen altijd snel met een reactie. Door mijn hormoonontwikkeling schommelt mijn bloedsuiker nu bijvoorbeeld heel erg en dat zorgt voor vermoeidheid. Zij weten daar veel vanaf en kunnen me dan snel adviseren.”

Marieke: “Iedereen is anders en elke patiënt heeft een unieke aanpak nodig. Samen gaan we de insuline-instellingen steeds verder finetunen. Het uitgangspunt is altijd: wat wil of kan de patiënt? Wij zijn de behandelaar, maar patiënten weten zelf het beste hoe een behandeling uitpakt in praktijk. We doen het echt samen, met de patiënt en eventueel de ouders of andere familieleden.”

Hoe is jullie onderlinge band?

Eline: “Ik heb goeie herinneringen aan de eerste ontmoeting met Marieke. Het ging niet alleen over de ziekte, maar ook gewoon over mij. En dat is altijd zo gebleven, Marieke is oprecht geïnteresseerd. De gesprekken zijn serieus, maar het is óók gewoon gezellig. Dat zorgt ervoor dat ik eigenlijk nooit tegen een afspraak opzie. Je moet je wel op je gemak voelen en je eigen verhaal durven te vertellen, ook als dat persoonlijke dingen zijn.”

Marieke: “Vanaf dag één hadden we een klik en het is leuk om te zien hoe Eline is gegroeid. Ik ben altijd geïnteresseerd in hoe het met de patiënt gaat. Het is belangrijk dat er een sfeer van vertrouwen heerst en dat alles wat je vertelt veilig is bij ons. En we hebben ook gewoon lol. We hebben het over van alles: school, examens, feestjes. Soms vergeten we bijna om het ook nog over de diabetes te hebben”.

Welke impact hebben de gesprekken met de verpleegkundige op het dagelijks leven?

Marieke: “Door als team 24 uur per dag bereikbaar te zijn en een persoonlijke aanpak voorop te zetten wordt het contact laagdrempelig. Dat zorgt ervoor dat Eline altijd belt als dat nodig is. Hierdoor kom je problemen tijdig op het spoor en kunnen we daarmee helpen. Dat is ook belangrijk voor je welzijn op de lange termijn. Als diabetespatiënt ben je extra kwetsbaar. Door er bij complicaties zo vroeg mogelijk bij te zijn en gezond te leven verklein je de kans op complicaties. Zo kun je gezond en gelukkig oud worden met diabetes.”

Eline: “Marieke en haar team nemen een stukje zorgen van me af. Hierdoor kom ik veel makkelijker de dagen door. Diabetes heeft mij al jong zelfstandig gemaakt maar ik hoef gelukkig niet alles alleen uit te vinden. Ik heb dan wel diabetes, maar het voelt alsof ik er niet alleen voor sta.”

MAT-NL-2001480-V1-11/2020

Next article